Binnenkort neem je deel aan een debat of panelgesprek voor een groot publiek, al dan niet uitgezonden op tv of sociale media.

Het angstzweet breekt je nu al uit maar dat is nergens voor nodig.

Samen doorploegen we de content en werken een aantal stevige boodschappen uit. Die oefenen we in. We letten er ook op dat je brugantwoorden klaar hebt voor als je in het defensief zou worden gedrongen.

Die antwoorden zullen je helpen om snel opnieuw naar je hoofdboodschap over te schakelen.

In mijn lange carrière als woordvoerder heb ik vele debatten mogen voorbereiden. Samen met de deelnemer en vaak ook met een inhoudelijke expert(s) bogen we ons over de inhoud en distilleerden daaruit de hoofdboodschap.

Een stoel heeft minstens drie poten nodig om niet om te vallen, je hebt drie sterke argumenten nodig om je boodschap goed neer te zetten. De boodschap concreet onderbouwen, is een interessante en noodzakelijke oefening. Een debat is ook een steekspel. Moderatoren of andere sprekers zullen proberen je boodschap omver te kegelen. Door het pareren van die aanvallen goed voor te bereiden, zijn die aanvallen meteen ook een kans om je boodschap nog wat extra in de verf te zetten.

In 1960 keken meer dan 80 miljoen kijkers naar John F. Kennedy en Richard Nixon, de eerste presidentskandidaten die op tv met elkaar de degens kruisten.

Voor tv-kijkers won Kennedy het debat overduidelijk. In tegenstelling tot Nixon had hij zich netjes laten opmaken waardoor hij fris en zelfzeker voor de dag kwam. Hij had het debat grondig voorbereid en oogde daardoor ook rustiger.

Zo’n 60 jaar geleden leerden debaters een belangrijke les: een beeld zegt meer dan 1000 woorden.

Radioluisteraars daarentegen vonden beide presidentskandidaten evengoed.